Filmy, Box office
RECENZJA: Widzieliśmy "Królestwo planety małp". Umarł król, niech żyje król!
Filmweb 08-05-2024 19:51
W najbliższy piątek do kin w całej Polsce trafi widowisko Wesa Balla "Królestwo planety małp". Po świetnej ostatniej trylogii oraz efektownych zwiastunach oczekiwania były bardzo wysokie! My już widzieliśmy i dzielimy się swoimi wrażeniami. Poniżej znajdziecie fragment recenzji Kuby Popieleckiego. Całą można już przeczytać na KARCIE FILMU.
Sprawdźcie, czy małpa też człowiek!
Małpopeja
autor: Jakub Popielecki
"Planeta małp" nigdy nie była serią o małpach. Raczej o społeczeństwie, tworzącym je zwierzęciu politycznym i jego grzechach: niewolnictwie, wojnie oraz atomowej apokalipsie. Raz był tym zwierzęciem człowiek, a raz – faktycznie – małpa. Małpa, która wraz z ewolucją świadomości odkrywała w sobie potencjał do popełniania grzechów dotychczas uznawanych za specyficznie ludzkie. Tak czy inaczej, za głównego bohatera kolejnych odsłon cyklu zawsze robił osobnik (nieważne: człek czy człekokształtny) patrzący na zbiorowość ze swoistym przekąsem czy wręcz zgrozą.
W pierwszej "Planecie małp" (1968) astronauta George Taylor (Charlton Heston) był więc nie tylko konserwatywnym samcem alfa ze skąpo ubranym dziewczęciem u boku, ale przede wszystkim mizantropem, który nie spodziewa się wiele po swoim świecie. Jego słynne finałowe "Damn you!" brzmiało więc niczym "a nie mówiłem?" politycznego felietonisty, trochę gorzkie (bo się zawiódł), ale trochę triumfalne (bo wiedział, że się zawiedzie – czyli miał rację). Nowa trylogia – "Geneza", "Ewolucja", "Wojna" – po prostu podjęła tę krytyczną rękawicę. Dość powiedzieć, że jej tematyczny fundament stanowiła scena, w której szympans Cezar (Andy Serkis) wymawia swoje pierwsze słowo i jest to słowo "nie". Czyli słowo buntu i sprzeciwu, słowo krytyki społecznej (żeby nie powiedzieć: politycznej).
"Królestwo planety małp" zgrabnie kontynuuje tę tradycję. Ewolucja tej filmowej "Planety małp" jest jednak o tyle ciekawa, że seria, która początkowo funkcjonowała w modelu science-fiction, na wysokości filmów Matta Reevesa ("Ewolucja", "Wojna") przepoczwarzyła się w szekspirowski dramat władzy z ciągotami mitotwórczymi. Nowa odsłona serii bierze tę ostatnią tendencję i jedzie z nią dalej – w stronę fantasy. Już tytułowe słowo "królestwo" jest wyjęte z takiej właśnie rekwizytorni. Kręgosłup narracyjno-tematyczny – tym bardziej. Fantasy zawsze opowiada o przemijaniu jakiegoś świata, o tym, że "coś się kończy", że "zima nadchodzi", że "nadeszła pora odpłynąć do Szarej Przystani". W filmie Wesa Balla świat "kończy się" w dwójnasób: bo na ruinach świata jednego (ludzkiego) powstał świat drugi (małpi) – ale i ten świat czeka kryzys.
Głównym bohaterem jest tym razem Noa (Owen Teague), młody szympans żyjący w spokojnej małpiej wiosce – jak się dowiadujemy, "wiele pokoleń" po śmierci Cezara. Konfrontacja z niedobitkami ludzi oraz nieznaną, agresywną grupą małp postawi jednak świat Noa na głowie i zmusi go do przekroczenia granic tego, co mu znane. Wypisz, wymaluj, klasyczny model fantasy: bohater musi przekroczyć próg i wyruszyć w podróż do zakazanego miejsca, po drodze spotkać mędrca-nauczyciela (sympatyczny orangutan Raka), a na końcu stawić czoła swojemu mrocznemu przeciwieństwu (królujący wrogim małpim klanem anty-Cezar Proximus). W historii pojawiają się nawet (nie wnikając w szczegóły) "magiczny skarbiec" i "magiczna książka". Celem całej eskapady jest oczywiście wrócić do domu i przywrócić utracony porządek, będąc bogatszym o zebrane doświadczenia.
Całą recenzję filmu "Królestwo planety małp" przeczytacie na jego karcie POD LINKIEM TUTAJ.
W świecie zdominowanym przez żyjące w harmonii małpy ludzie zostali zepchnięci na margines. Gdy nowy przywódca małp buduje swoje imperium, młody samiec wyrusza w niezwykle trudną podróż, która zmieni jego dotychczasowe wyobrażenie o przeszłości, a nowe decyzje wpłyną na przyszłość zarówno małp, jak i ludzi.
Sprawdźcie, czy małpa też człowiek!
***
recenzja filmu "Królestwo planety małp"
Małpopeja
autor: Jakub Popielecki
"Planeta małp" nigdy nie była serią o małpach. Raczej o społeczeństwie, tworzącym je zwierzęciu politycznym i jego grzechach: niewolnictwie, wojnie oraz atomowej apokalipsie. Raz był tym zwierzęciem człowiek, a raz – faktycznie – małpa. Małpa, która wraz z ewolucją świadomości odkrywała w sobie potencjał do popełniania grzechów dotychczas uznawanych za specyficznie ludzkie. Tak czy inaczej, za głównego bohatera kolejnych odsłon cyklu zawsze robił osobnik (nieważne: człek czy człekokształtny) patrzący na zbiorowość ze swoistym przekąsem czy wręcz zgrozą.
W pierwszej "Planecie małp" (1968) astronauta George Taylor (Charlton Heston) był więc nie tylko konserwatywnym samcem alfa ze skąpo ubranym dziewczęciem u boku, ale przede wszystkim mizantropem, który nie spodziewa się wiele po swoim świecie. Jego słynne finałowe "Damn you!" brzmiało więc niczym "a nie mówiłem?" politycznego felietonisty, trochę gorzkie (bo się zawiódł), ale trochę triumfalne (bo wiedział, że się zawiedzie – czyli miał rację). Nowa trylogia – "Geneza", "Ewolucja", "Wojna" – po prostu podjęła tę krytyczną rękawicę. Dość powiedzieć, że jej tematyczny fundament stanowiła scena, w której szympans Cezar (Andy Serkis) wymawia swoje pierwsze słowo i jest to słowo "nie". Czyli słowo buntu i sprzeciwu, słowo krytyki społecznej (żeby nie powiedzieć: politycznej).
"Królestwo planety małp" zgrabnie kontynuuje tę tradycję. Ewolucja tej filmowej "Planety małp" jest jednak o tyle ciekawa, że seria, która początkowo funkcjonowała w modelu science-fiction, na wysokości filmów Matta Reevesa ("Ewolucja", "Wojna") przepoczwarzyła się w szekspirowski dramat władzy z ciągotami mitotwórczymi. Nowa odsłona serii bierze tę ostatnią tendencję i jedzie z nią dalej – w stronę fantasy. Już tytułowe słowo "królestwo" jest wyjęte z takiej właśnie rekwizytorni. Kręgosłup narracyjno-tematyczny – tym bardziej. Fantasy zawsze opowiada o przemijaniu jakiegoś świata, o tym, że "coś się kończy", że "zima nadchodzi", że "nadeszła pora odpłynąć do Szarej Przystani". W filmie Wesa Balla świat "kończy się" w dwójnasób: bo na ruinach świata jednego (ludzkiego) powstał świat drugi (małpi) – ale i ten świat czeka kryzys.
Głównym bohaterem jest tym razem Noa (Owen Teague), młody szympans żyjący w spokojnej małpiej wiosce – jak się dowiadujemy, "wiele pokoleń" po śmierci Cezara. Konfrontacja z niedobitkami ludzi oraz nieznaną, agresywną grupą małp postawi jednak świat Noa na głowie i zmusi go do przekroczenia granic tego, co mu znane. Wypisz, wymaluj, klasyczny model fantasy: bohater musi przekroczyć próg i wyruszyć w podróż do zakazanego miejsca, po drodze spotkać mędrca-nauczyciela (sympatyczny orangutan Raka), a na końcu stawić czoła swojemu mrocznemu przeciwieństwu (królujący wrogim małpim klanem anty-Cezar Proximus). W historii pojawiają się nawet (nie wnikając w szczegóły) "magiczny skarbiec" i "magiczna książka". Celem całej eskapady jest oczywiście wrócić do domu i przywrócić utracony porządek, będąc bogatszym o zebrane doświadczenia.
Całą recenzję filmu "Królestwo planety małp" przeczytacie na jego karcie POD LINKIEM TUTAJ.
"Królestwo planety małp" – fabuła
W świecie zdominowanym przez żyjące w harmonii małpy ludzie zostali zepchnięci na margines. Gdy nowy przywódca małp buduje swoje imperium, młody samiec wyrusza w niezwykle trudną podróż, która zmieni jego dotychczasowe wyobrażenie o przeszłości, a nowe decyzje wpłyną na przyszłość zarówno małp, jak i ludzi.
"Królestwo planety małp" – zwiastun
powiązane artykuły Królestwo Planety Małp
Filmy, Multimedia
Nowi bohaterowie "Królestwa Planety Małp". Zobacz zdjęcia
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
